مهربان باش

همه چیز گاه اگر کمی تیره می نماید...

باز روشن می شود زود،

تنها فراموش مکن این حقیقتی است

بارانی باید٬ تا که رنگین کمانی برآید

و لیموهایی ترش ، تا که شربتی گوارا فراهم شود

و گاه روزهایی در زحمت،

تا که از ما، انسان هایی تواناتر بسازد؛

خورشید دوباره خواهد درخشید، خیلی زود

و تو خواهی دید ...

 

باشفقت و مهربان باش (مثل خورشید)

 

اگر کسی اشتباه کرد آن را بپوشان (مثل شب)

 

  وقتی عصبانی شدی خاموش باش (مثل مرگ)

متواضع باش و کبر نداشته باش (مثل خاک)

  بخشش و عفو داشته باش (مثل دریا)

اگر می خواهی دیگران خوب باشند خودت خوب باش (مثل آیینه)

کیان عزیزم

اگر تو نبودی

جهان، بی خنده های تو معنا نخواهد داشت. اگر تو نباشی، هیچ بهاری ـ حتی اگر لبریز شکوفه باشد ـ دیدن ندارد. 

اگر تو نبودی، باران ها همه دلگیر می شدند و هیچ مادری عاشقانه زیر باران ها، بی چتر لبخند نمی زد. اگر تو نبودی، آسمان با همه حجم آبی اش، در چشم های همیشه خیس هر پدری، دلگیرتر از چهار دیواری کوچکی می شد که به زندانی کوچک بیش نمی ماند. 

اگر تو نبودی، شمعدانی های لب پنجره، این گونه زیبا گل نمی کردند و عطر سیب، دیگر معنایی نداشت. 

اگر کودک نبود، نه پدر معنا داشت، نه هیچ مادری بهشتی می شد.