امام حسین (ع) هنگام حرکت از مدینه به سوی مکه این وصیت نامه را نوشت و با مهر خویش ممهور ساخت و به برادرش محمد حنیفه تحویل داد :" بسم الله الرحمن الرحیم... این وصیت حسین بن علی است به برادرش محمد حنیفه . حسین گواهی می دهد به توحید و یگانگی خداوند و این که برای خدا شریکی نیست و محمد (صلی الله علیه واله و سلم) بنده و فرستاده اوست و ایین حق (اسلام) را از سوی خدا (برای جهانیان) آورده است و شهادت می دهد که بهشت و دوزخ حق است و روز جزا بدون شک به وقوع خواهد پیوست و خداوند همه انسان ها را در چنین روزی زنده خواهد نمود ."امام در وصیت نامه اش پس از بیان عقیده خویش درباره توحید و نبوت و معاد ، هدف خود را از این سفر چنین بیان نمود :"من نه از روی خود خواهی و یا برای خوشگذرانی و نه برای فساد و ستمگری از شهر خود بیرون آمدم ، بلکه هدف من از این سفر ، امر به معروف ونهی از منکر و خواسته ام از این حرکت ، اصلاح مفاسد امت و احیای سنت و قانون جدم ، رسول خدا (ص) و راه و رسم پدرم ، علی بن ابی طالب (ع) است پس هر کس این حقیقت را از من بپذیرد (وازمن پیروی کند) راه خدا را پذیرفته است و هر کس رد کند (واز من پیروی نکند) من با صبر و استقامت (راه خود را ) در پیش خواهم گرفت تا خداوند در میان من و بنی امیه حکم کند که او بهترین حاکم است. وبرادر ! این وصیت من به تو و توفیق از طرف خداست ، بر او توکل می کنم و بر گشتم به سوی اوست ."منبع: سخنان حسین بن علی (ع) از مدینه تا کربلا ، محمد صادق نجمی ، ص 54
